Zakresy zastosowania każdej klasyfikacji są ograniczone. Chcąc, by określone rozwiązanie zastosowane w rzeczywistości było równie skuteczne jak uzyskana przez nie klasyfikacja ogniowa, należy ściśle przestrzegać zakresów, dla jakich klasyfikacje zostały wydane, oraz uwzględniać podczas realizacji wszelkie zapisy i wymagania zawarte w raportach z badań i klasyfikacji. Mogą one dotyczyć wszelkich parametrów związanych z poszczególnymi materiałami i wyrobami (takich jak kompozycja, gestość, zużycie, grubość, retardanty etc.) oraz konstrukcyjno-montażowych (jak przekroje, rozpiętości, usytuowanie, orientacja, nachylenie, sposób mocowania, rodzaj i rozstaw łączników etc.).
|
Zestawienie klasyfikacji BROOF (t1) z określeniami dotyczącymi rozprzestrzeniania ognia |
|
|
Określenia wg WT |
Badanie wg PN-ENV 1187:2004 Klasyfikacja wg PN-EN 13501-5:2006 + tab. 3 zał. 3 do WT |
|
Nierozprzestrzeniający ognia |
BROOF (t1) |
|
Słabo rozprzestrzeniający ogień |
- spełnia kryteria testu 1 w zakresie penetracji ognia do wewnątrz - nie spełnia któregoś z kryteriów rozprzestrzeniania powierzchniowego |
|
Silnie rozprzestrzeniający ogień |
FROOF (t1) |
Więcej o klasyfikacjach
Reakcja na ogień wyrobów budowlanych odpowiada w przybliżeniu dawnej polskiej klasyfikacji palności/niepalności materiałów znanej jako opisowa klasyfikacja cech palności: materiały budowlane (a nie wyroby) określano jako niepalne lub palne (w tym: niezapalne, trudno zapalne, łatwo zapalne i samo- gasnące). Te nazwy wciąż znajdują się w niezmienionych od lat przepisach techniczno-budowlanych, które w swym ogólnym zarysie pochodzą z lat 80. minionego wieku. Najniezbędniejsze uzupełnienia zostały do nich wprowadzone drogą kolejnych nowelizacji i załączników. Tak się stało również z klasyfikacjami ogniowymi. Dlatego wymagania wpisane w tekst główny WT należy czytać i interpretować w powiązaniu z odpowiednimi normami, wyszczególnionymi w załączniku nr 1 do WT, i załącznikiem nr 3 do WT, który tłumaczy, jak należy przypisywać odpowiednim współcześnie uzyskiwanym klasom stare określenia w WT. Utrudnieniem jest przywołanie w załączniku nr 1 norm datowanych, co powoduje, że w bardzo wielu przypadkach, gdy dostępne są nowsze wersje norm, formalnie przepisy nakazują korzystanie z wersji nieaktualnych.
|
Klasy odporności pożarowej budynków ZL |
|||||
|
Budynek |
ZL I |
ZL II |
ZL III |
ZL IV |
ZL V |
|
niski (N) |
„B” |
„B” |
„C” |
„D” |
„C” |
|
średniowysoki (SW) |
„B” |
„B” |
„B” |
„C” |
„B” |
|
wysoki (W) |
„B” |
„B” |
„B” |
„B” |
„B” |
|
wysokościowy (WW) |
„A” |
„A” |
„A” |
„B” |
„A” |
Stopień rozprzestrzeniania ognia
Określenia dotyczące stopnia rozprzestrzeniania ognia odnoszą się do całych elementów budynków (ścian, ociepleń, dachów, przekryć) i instalacji (przewodów wentylacyjnych, rurociągów) oraz materiałów pokryciowych.
Podstawowe definicje tych określeń znajdują się w § 208a WT.
